Iris Slock

Zeeuws-Vlaams Advertentieblad. Rubriek: vijf vragen

“Ik wil Afrika proeven zoals het is”                                     25 juli 1991

Vijf vragen

Iris Slock Geboorteplaats Ossenisse. Huidige woonplaats Groningen
Beroep: kunstschilder/tekenaar. Exposeert tot 4 augustus in galerie Esprit in Clinge.
Hobby’s: Afrikaans dansen, koken en lezen

Wanneer begon je te schilderen?
Vanaf mijn negende jaar heb ik al tekenlessen gehad, in 80/81 ben ik een opleiding gaan volgen. Ik ben altijd bezig geweest om een eigen wereld te creëren en dingen op papier te zetten. Na mijn lerarenopleiding heb ik een tijdje les gegeven, maar omdat ik verder wilde gaan in de beeldende kunst, ben ik daar mee gestopt. Ik vind het leuker om zelf bezig te zijn. Ik wil proberen overal goed in te zijn. Bovendien is het beroep van kunstenaar erg zwaar. Het is iedere keer een strijd of het wel zal lukken, het is een onzeker beroep. Om een eigen vorm en een eigen wereld te behouden, moet je er continu mee bezig zijn. Een typiste stopt om vijf uur, als schilder ben je constant bezig.

In wat voor stijl werk je?
Figuratief abstract. Hoewel ik niet alle details laat zien, is het geschilderde wel te herkennen. Het is echter geen fotografische weergave. De sfeer die een schilderij uitstraalt, vind ik erg belangrijk.

Waar vind je je inspiratie?
Voornamelijk door Afrikaanse dansen en de Afrikaanse muziek. Ik heb Afrikaanse vrienden en volgde lessen in Afrikaans dansen. Verder werk ik mee aan een Afrikaans tijdschrift waarvan de eerste uitgave rond half augustus overal in Nederland verkrijgbaar zal zijn. De bedoeling van het tijdschrift is om meer bekendheid te geven aan de Afrikaanse cultuur, dit wordt bereikt door een culturele agenda.

Wat trekt je aan in de Afrikaanse dansen?
Het primitieve, het gaat over jezelf. In een Afrikaanse dans kun je jezelf helemaal overgeven. Het is dichtbij de grond en aards. Ik hou van simpele dingen, de eenvoud trekt mij. Dat is ook in mijn werk te zien. Ik toon eenvoudige dingen, het is geen Dynasty of Dallas. De mens trekt mij en die mens moet eerlijk zijn. Hij moet zijn zoals hij is, zonder poeha. Mijn werk moet eerlijk en zuiver zijn. Ik hou ook van de oude cultuur, zoals de oude culturen van Mexico en de oude Griekse cultuur.
Het onbekende is voor mij vaak een drijfveer om te schilderen.

Welke kunstenaars bewonder je zelf en wat zijn je toekomstplannen?
Schilders waar ik bewondering voor heb zijn Matisse, Picasso, Permeke, Corneille en Lucebert. Ik wil me graag verder ontwikkelen als kunstenaar en hoop dat dit lukt. Binnenkort exposeer ik in de Aa-kerk in Groningen, in Borger in Drenthe en Breda. Ik ben ook van plan om figuratief werk te sturen voor de Boekhout-prijsvraag in België. Tot grote schrik van mijn ouders, die bang zijn dat ik niet tegen het eten zal kunnen, ga ik binnen afzienbare tijd met Afrikaanse vrienden naar Ghana. Daar zal ik een tijdje als niet-toerist in een dorp tussen de Ashanti-stam leven. Misschien ga ik in december, maar dat is nog niet zeker. Ik wil het echte Afrika zien en ruiken en het beleven zoals het werkelijk is.

PZC, 19 juli 1991, Nico Out

Figuur in beeld

De taal van het lichaam

0oit was de menselijke figuur een van de voornaamste onderwerpen in de beeldende kunst. Sinds het begin van deze eeuw heeft de abstractie echter een plaats opgeëist en kreeg de beeldhouwkunst door het gebruik van andere materialen een nieuw gezicht. Des te verrassender is het wanneer je hedendaagse kunstenaars tegenkomt die toch de 'klassieke' figuur weer in beeld brengen. . Met het werk van Iris Slock (1962) bruist Esprit van vitaliteit. Zij neemt het leven in al zijn facetten tot uitgangspunt en verbeeldt dromen, verlangens, emoties en kracht. Dat alles vindt vooral zijn uitdrukking in stevige naakten. Haar vrouwen, want die kom je het meest tegen, bezitten stevige lijven die door de schilderes expressief zijn neergezet. Dat betekent concentratie op de hoofdvorm vereenvoudiging en deformatie van het lijf. De vrouwen zijn aards; als ze staan hebben hun brede voeten voeling met de bodem om van daaruit machtige benen voor te stuwen naar brede heupen. Ook borsten, schouders en armen zijn vol en rond. Slechts het hoofd is naar verhouding klein. waarmee het fysieke meer nadruk lijkt te krijgen dan het geestelijke. Dat zou je tenminste zeggen als je voorbij gaat aan het feit dat vorm, houding en proporties ook wat kunnen vertellen over de mentale staat van de figuren. Ik zie ze als midden in het leven staand; zelfbewuste draagsters van oerkrachten. Nuances De hierbij gereproduceerde, machtige zittende vrouw verliest in zwart-wit wel wat van haar charmes. De zandkleurige toon die het beeld in tal van nuances beheerst, valt weg. De schildertrant is los, met zowel transparante als dekkende partijen. Hier gaat het om ontspanning. De vrouw op de voorgrond wordt links achter herhaald, waarmee de stemming een extra accent krijgt. De vogel, een vast attribuut, die boven de vrouw parmantig rondstapt, vertegenwoordigt het 'lichte' element en zou ook symbool kunnen zijn voor uiteenlopende zaken als vrijheid, vruchtbaarheid en beweging. De schilderijen van Iris Slock zijn tijdloos en verwijzen naar de Afrikaanse cultuur, voorzover die herinnert aan een levenswijze zonder het voorzieningenpakket waarin mensen comfort vinden, maar zichzelf vaak kwijtraken. Er zijn ook drukkere doeken, zoals dat met een liggend naakt omgeven door vreemde wezens; de vrouw lijkt echter sterk genoeg om de nachtmerrie de baas te kunnen. Niet al het werk is al voldragen. Zo vind ik een groot doek uit '89 met drie lineair opgevatte dansende figuren, inclusief een vogelachtig wezen, te weinig spanning houden: de gestalten beheersen het vlak niet in voldoende mate om het beeld te dragen. De meer recente 'maskers' missen voor mij de helderheid die ik in veel werken als een positieve kwaliteit ervaar. Iris Slock komt uit een artistiek milieu. Haar grootvader maakte naam met stemmingsvolle landschappen, haar vader geeft les in de beeldende vakken. Zij heeft na de lerarenopleiding in Delft, gestudeerd aan de Academies van Rotterdam en Groningen. Je kunt zien dat ze daar met verf en vorm heeft leren omgaan, zonder zich te conformeren aan wat voor kunststroming dan ook. Ik denk hoogstens dat Picasso haar wel iets zegt, maar de nadruk ligt toch op haar eigen verhaal. Daarmee maakt zij in Clinge een prima begin.

PZC, 1993, Nico Out

Kleurige kronkels wijzen op vervoering.

Maatschappijkritiek is uit. Wie zich daar nog mee bezig houdt, is blijven steken in de jaren zeventig of maakt zichzelf bij voorbaat onschadelijk door een jargon, dat bestaat uit een kruising tussen een marketingrapport en een ambtelijke nota. Zelfs de beeldende kunst, waarin de vernieuwing vaak alles te maken had met opvattingen over uitgekauwde normen en bekrompen opvattingen, heeft zich veelal teruggetrokken in een persoonlijke uitwerking van een al eerder ontgonnen problematiek. Voor de goede verstaander is er nog heel wat te halen, maar tegelijkertijd ademt veel kunst berusting. Wat heeft dat te maken met de tentoonstelling van Iris Slock en Petra Koonstra? De kleurige en informele sfeer die in hun werk in galerie Esprit oproept lijkt veraf te staan van een maatschappelijke stellingname. Slock tekent en schildert vooral vrouwen: stevige lijnen verhullen naakte gestalten, die ontspannen aanwezig zijn in een niet erg uitgewerkte omgeving. Koonstra's recentste werk bestaat uit schalen van papier-maché met schijven doorgezaagde boomstam als sokkel. Beide lijken gedreven hun eigen weg te gaan. Zonder veel theoretische beschouwingen verkennen zij gevoelsmatig vorm en inhoud van schilderij of beeld. Bij Iris Slock zijn de zandkleuren van eerdere voorstellingen vervangen door heldere tinten in felle contrasten. Daarnaast schildert zij haar lineaire figuren vaak over een fond van kleur, dat bijvoorbeeld uit een rode baan over een geel veld kan bestaan. Daarmee is de kracht van haar composities toegenomen. Ook speelt de fantasie in de voorstellingen een grotere rol dan enkele jaren geleden. Spontaan verschijnen gestalten, die je in werkelijkheid niet zult ontmoeten, zoals een man die op zijn hoofd rust, terwijl op zijn in de lucht stevige bilpartij een boompje staat en zijn armen los van zijn lijf naast hem liggen. De kleurige kronkels binnen zijn contouren versterken de idee dat hier iemand in staat van vervoering is. Wellicht uitlopend in een stevige kater. De dramatis personae in Slocks werk trekken zich van niets of niemand wat aan: ze houden zich bezig met gewone dingen: ze zorgen voor hun kinderen of ze zijn omgeven door vissen en ander beestenspul. Maar juist dat onbekommerde zichzelf zijn, zonder CD-speler, attaché-koffertje en design meubilair maakt de figuren tot personificaties van normen en waarden, die in schateren uitbarsten bij het horen van termen als no-nonsense. Galerie Esprit, Clinge.

Zeeland Gazet, dec 1993.

(afbeelding: 'Zijn droom' Iris Slock 1992)

Vogels, Vrouwen, Vissen.

........Iris Slock is Zeeuwse, maar woont momenteel in Groningen. Van haar wordt gezegd dat haar werk drie V's bevat: vrouwen, vogels en vissen. De figuren komen uit een schijnbaar verre cultuur. Haar inspiratie haalt zij in het dagelijkse leven in Afrika. Tijdens het creatieproces draait zij ook vaak Afrikaanse muziek. Zij beeldt niet het gewelddadige karakter van dit werelddeel uit, maar de natuur, liefde en geborgenheid. Zij weet ook knap kleur en licht en de volkskunst in haar doeken te verwerken. Zij heeft een eigen beeldtaal die enkele verwantschappen heeft met de schilders Picasso, Matisse en Corneille. Haar werk trekt aan en daagt uit en vraagt om een discussie over agressie en strijd aan de ene, en warmte en tederheid aan de andere kant........... Deze expositie was in galerie Esprit in Clinge. Iris Slock en Petra Koonstra.

1993 Zeeuw Tijdschrift, Nico Out

Galerie Esprit: hedendaags vakmanschap

............ Iris Slock (1962). Zij exposeert met Petra Koonstra van 12 december tot en met 16 januari 1994. Oorspronkelijkheid Iris Slock wil schilderen zoals Afrika danst: spontaan, direct en met gevoel. Die keus komt voort uit de wens te zoeken naar wat in de kern menselijk is. Haar eigen angsten en verlangens herkent zij in oude Afrikaanse culturen, die puur en vitaal het aardse en het bovenaardse samensmeden. In die werelden heeft de koele zakelijkheid het nog niet gewonnen van de 'primitieve' levensdrang. Iris Slock heeft haar talent van geen vreemde; haar grootvader kreeg bekendheid als schilder van sfeervolle landschappen en ook haar vader schildert en geeft les. Zij volgde de lerarenopleiding tekenen en studeerde daarna aan de Academie van Rotterdam en aan Academie Minerva in Groningen, waar zij sinds 1989 woont. Juist om zich los te maken van de daar opgedane ervaringen richt Iris zich op de cultuur van Afrika. Meestal is het vrouwelijk model uitgangspunt; in brede lijnen zet zij de figuur neer: stevige, gedeformeerde lijven, vol van de oerkracht die in de aarde schuilt. De vrouwen zijn in gezelschap van vogels of vissen, symbolen van vrijheid en beweging. De omgeving is vaak niet nader aangeduid, maar soms suggereren enkele lijnen iets van een eenvoudig dorp. Waren haar kleuren in '91 vaak nog sober, sindsdien is het palet van Iris Slock verbreed tot heldere expressieve kleuren. En bovendien breidt het repertoire aan voorstellingen zich uit tot combinaties van figuren. Die kunnen door deformaties of toevoegingen als een extra oog ook een magisch karakter krijgen. Zij lijken dan nadrukkelijk specifieke natuurkrachten te belichamen........ De schalen die in Clinge te zien zijn, doen denken aan oude culturen; het zijn dragers van herinneringen. Hun elementaire vormgeving verbindt, zo lijkt het, deze objecten met het werk van Iris Slock. Het zou een frisse, spannende tentoonstelling kunnen warden, daar in Clinge .....

Brabants Nieuwsblad, 8 sept, 1995, Xan Siebelink

Vrouwen in Niemandsland

......... Hoogstandjes Iris Slock (1962) schildert grote dikke vrouwen die zich in acrobatische hoogstandjes, alleen op het doek bevinden, als in een groot Niemandsland. Frisse, heldere kleuren voor de achtergrond, zwarte contouren om de voorstelling te duiden, geven het beeld een grote mate van toegankelijkheid..........

De Roosendaaler, 27 aug 1995, Margo Verbiest

Drie vrouwen exposeren vrouwenfiguren

Expositie in het Tongerlohuys. ........'De drie kunstenaars hebben op een of andere manier ïets'te maken met Roosendaal'begint Marlie Angenent van stichting Int Heyderadey. Iris Slock groeide op in Roosendaal, Mechteld de Sombreff heeft hier veel familie wonen en Leontien Tierolff-Hooij is met een Roosendaler getrouwd. Toch is dat niet de belangrijkste reden om deze kunstenaars uit te nodigen. 'Het vrouwenfiguur speelt in hun werk een voorname rol', licht Marlie de keuze toe. Dat lijkt ook de enige overeenkomst te zijn. Slock tekent en schildert met resolute lijnen en heldere kleuren. De Sombreff schildert transparante lagen over elkaar heen en creëert zo een nieuwe werkelijkheid, terwijl in de schilderijen van Leontien Tierolff-Hooy de mensfiguur niet altijd gemakkelijk waar te nemen is. Kleur. In het merendeel van de schilderijen van Iris Slock (1962) overheerst één kleur. Blauw, bruin of rose. Een ander deel is enkel en alleen in primaire kleuren geschilderd. De kunstenaar legt uit dat ze zich vaak onbewust, laat beïnvloeden door de sfeer en haar stemming. 'Het moment is bepalend. Wat gaat er in me om. Op dit moment ben ik bezig met de verhuizing naar Italië. Dat zie je in deze schilderijen terug. De vragende blik. Wat staat me te wachten'verteld Slock. 'En dat het vaak vrouwenfiguren zijn, komt - denk ik- omdat ik zelf een vrouw ben,' Haar vrouwenfiguren zijn vaak vitaal, aards, eerlijk en expressief. Slock studeerde na haar middelbare schooltijd aan de lerarenopleiding in delft, de academie voor beeldende kunsten in Rotterdam en de academie Minerva in Groningen, waar ze woont en werkt. .................

De Roosendaaler, aug 1995

Drie vrouwen exposeren in Tongerlohuys

Naakt fruit van Iris Slock is een van de werken die op de expositie te zien is.

De Roosendaaler, 23 aug 1995

(afbeelding: Gestreepte liefde van Iris Slock) Roosendaal - vanaf 27 augustus t/m 24 september exposeren 3 vrouwelijke kunstenaars in het Tongerlohuys

 ..... Iris Slock Met resolute lijnen en heldere kleuren tekent en schildert Iris Slock vooral vrouwenfiguren. Deze zijn vitaal, aards, eerlijk en expressief in hun stevige naaktheid, en nemen vrijwel het hele doek in beslag. Slock studeerde aan de lerarenopleiding te Delft, de Academie voor beelden kunsten en de Academie Minerva te Groningen. Eerder waren exposities van haar te zien in Nederlandse steden: Apeldoorn, Groningen, Breda en exposeerde ze in Duitsland.

PZC, 1997, Nico Out

Universele verschijnselen uiteenlopend verbeeld.

Aanvankelijk was het vooral Afrika dat Iris Slock (1962) inspireerde tot borstelig uitgevoerde gouaches met ontspannen, meestal naakte figuren. Soms waren ze half mens half dier. Het fantastische, magische element kreeg een echo in de expressieve, speelse stijl. De aardtinten die Iris Slock gebruikte, benadrukten de verbondenheid van de figuren met de natuur. Inmiddels woont Slock in Italië. De gestalten die zij nu schildert vertonen een breder scala aan stemmingen, die ondermeer vorm krijgen door de kleur. Het zoekende schilderen is vervangen door met flair aangeduide lijnen en vlakken. Wat mij vooral beviel was de schijnbaar moeiteloze variatie aan thema's en stemmingen en de rake, soms ironische verbeelding ervan. 'Illusie' toont een naakte man die zijn hoofd dromerig op een arm heeft liggen. Binnen de contouren van de in rose en crème uitgevoerde gestalte zijn spiralen uitgekrast, die zich in zijn omgeving herhalen. Zo roept het werk een sfeer op van kwetsbaarheid, van verlangen en van in een eigen wereld opgenomen zijn'. Galerie Esprit, Clinge.

Limburgs Dagblad, 1999, Pieter Defeche

Primavera in Schimmert.

De Hof van Oensel is, zoals je van een hof mag verwachten, omgeven door weilanden, lanen en tuinen. Je kunt er niet aankomen zonder een indruk op te doen van de stand van zaken in de natuur. Misschien is daardoor wel het idee ontstaan dat de tentoonstellingen in de galerie van dezelfde naam afgestemd zijn op de seizoenen. Rond de kerstdagen lijken de toonzalen op kasteelzalen, vol brandende kaarsen. De kunst van het voorjaar is licht, zonnig en fleurig. Voor een collectie van zo'n lenteachtige toonzetting zorgde Iris Slock, afkomstig uit Vogelwaarde. Ook al de naam van zo'n oord, stellig ver van Oensel verwijderd, heeft iets lenteachtigs. De naam Iris trouwens ook. De fleurige toonzetting van haar oeuvre is overigens maar geleidelijk aan gaan overheersen. De vroege schilderijen droegen niet de stempel van een heuvelland in het voorjaar, maar van donker Afrika rond de evenaar, een deel van de wereld dat de kunstenares bereisd en dat haar voor altijd ontvankelijk heeft gemaakt voor magie, dikke dijen en tromgeroffel. Haar Afrikaanse verbeeldingen kwamen intussen meer voort uit barre fantasie dan uit een waarneembare etnische werkelijkheid. Als die al tot thema diende, in de kloeke gestalte van danseressen bijvoorbeeld, magiërs, en krijgers, dan werden ze vereenvoudigd tot totems, Ze zijn uit de collectie niet helemaal verdwenen: er is nog een donker schilderij te vinden van een gedrongen mannenfiguur temidden van bladeren en takken; dat heet 'Uit het goede hout gesneden' of iets dergelijks. Voorts is er een stevig vrouwenlijf in het karmijnrood te zien, gezeten in een mand met fruit, het geheel geplaatst op een mogelijk wel vliegend tapijt. Het heet niet 'Naakt in fruitmand', maar - meer raadselachtig- 'Naakt fruit'. Overheersend zijn aan onze eigen leefwereld ontleende thema's. Minder magisch misschien, maar niet minder poëtisch. Centraal hangen twee horizontale doeken - de liefde gedijt bij voorkeur horizontaal - die 'Primavera' heten. Telkens twee figuren waarvan de kleurige lichaamsdelen, bijna abstract, door elkaar heen zichtbaar gemaakt zijn, misschien met het oogmerk tegelijk duidelijk en raadselachtig te zijn. Of om intimiteit uit te drukken. Gelden de Primavera's als Leitmotiv - de rest van voorstellingen is heel divers. Er komen veel katten, vogels en vissen in voor, door sommigen gezien als symbolen van vrouwelijke vrijheid van beweging. Met de vissen loopt het niet altijd goed af. 'Panklaar', volgens de titel, hoewel het overgrote deel niet meer is dan graat, staren ze je aan vanaf het bord, met duivelse ogen in een mensengezicht. Dat Iris graag vlinders schildert, ligt voor de hand. Soms schildert ze die naar het leven, soms dienen ze ter decoratie van een hoofdthema, meestal antropomorf, dat dan 'Bevlinderd' komt te heten Iris, opgeleid aan de lerarenopleiding in Delft en aan de kunstacademies van Rotterdam en Groningen, is een te geoefend en bevlogen schilderes om zich niet meer op haar picturale intentie te concentreren dan op de inhoudelijke betekenis of symboliek van haar figuratie. Haar picturale intentie is vindingrijke en harmonische schilderijen maken, mooi van kleur en beweging. Minder en minder donker als de Afrikaanse met hun tromgeroffel op de achtergrond. meer en meer mediterraan, met veel wit en klassieke ornamenten. En met zingende merels op de achtergrond. Dit is geen tentoonstelling van zielenood en kwelling: er is niets ergers te ondergaan dan de hatelijke blik van een gefileerde vis op een bord. En dat beantwoordt misschien aan het karakter van de kunstenares, die wij niet hebben ontmoet jammer genoeg, want zij steekt, volgens de berichten, vol levenslust. 'Zij lacht graag, houdt van komische situaties. Moet altijd mensen om zich heen hebben!' En inderdaad, eigenlijk: vlinder, kat, vogel of vis, het gaat allemaal over mensen. Geen vertellingen, meer gedichten, niet al te hermetisch. Limburgs Dagblad, 1999, Pieter Defeche

PZC, 2000, door Trees van Herpen.

Sterk verbond tussen schilder en beeldhouwer in Clingse galerie.

..... Luchtig. Iris Slock heeft een losse, vrolijke manier van schilderen. In rake lijnen zet ze menselijke figuren, veelal vrouwen, neer, niet volgens de wetten van de anatomie maar desondanks heel geloofwaardig. Haar vrouwen ogen weelderig en sterk zonder een nadrukkelijke pose. Transparante kleuren volgen de dikke zwarte contouren en scheppen een luchtig, bijna luchthartig beeld. Wanneer ze dieren in plaats van mensen tot onderwerp van haar doeken kiest hebben deze vaak sterke menselijke trekjes zoals een vis met een forse neus, volle lippen en een verleidelijke oogopslag. Haar kleuren zijn warm, helder en vrolijk, ze weerspiegelen de warmte van een zomers strand of een zomers strand of een sappigheid van vers fruit. Humor is een belangrijk bestanddeel in het werk van Iris Slock. Vaak is die terug te vinden in de geslaagde combinatie van titel en afbeelding. Galerie Esprit, Clinge.

BN / De Stem 13 april 2000

Het schilderspel van Iris Slock Door Jeanette Vergouwen

Ze is blond, slank en straalt rust uit. Aan het snel heen en weer gaan van de ogen merk je dat niets haar ontgaat. Iris Slock zuigt indrukken op, klasseert ze en haalt ze boven op het moment dat ze die emoties of herinneringen nodig heeft. Haar schilderijen zijn expressief en het kleurgebruik ronduit zonnig. De roots van Iris Slock liggen in Zeeuw-Vlaanderen, maar de 38-jarige kunstenares heeft gewoond in verschillende provincies en in Italië. Haar nuchterheid is echter duidelijk Zeeuws. Ze komt uit een kunstenaarsfamilie, de liefde voor kunst is haar dus met de paplepel ingegeven. Grootvader Ferdinand Slock schilderde in Westdorpe minutieus landschappen, met luchten en verten die vaag aan Turner doen denken... Kathedralen. Iris Slock is in 1962 geboren in Ossenisse. Haar vader Ben Slock was docent aan de middelbare school en beeldhouwer, haar moeder doceerde textiele werkvormen aan leerlingen van de basisschool. 'Wij werden opgevoed met kunst. Tijdens de vakanties moesten we alle kathedralen bewonderen en bezochten we musea. Toen ik te kennen gaf dat ik wilde tekenen en schilderen, werd me wel verteld dat ik eerst voor de boterham moest zorgen. Het werd daarom een studie voor lerares handvaardigheid en tekenen in Delft...... Daarom ben ik naar de kunstacademie in Rotterdam gegaan en vanwege de liefde- haar man kreeg een baan in Groningen- ben ik overgestapt naar de kunstacademie in Groningen. Naderhand is gebleken dat het studeren aan twee verschillende academies heel goed is geweest. De sfeer op deze academies was totaal anders. In Rotterdam werkte ik in een groot modern gebouw en daarom schilderde ik monumentaler en op grote formaten. In Groningen was de sfeer meer relaxed, alles was intiemer en mijn formaten werden daardoor ook kleiner, De omgeving waar je woont en werkt beïnvloed je werk. We hebben drie jaar in Italië gewoond en die kleurenpracht van dat land vind je nu nog terug in de schilderijen die in galerie Esprit hangen......... Mijn principe is: als het hier dan miezert haal ik met mijn werk gewoon het zonnetje in huis'. Warme tinten. Haar kleurenkeuze met een voorkeur voor zachte warme tinten illustreert deze opmerking. het wonen in Nederland inspireert haar voldoende en de warmte van Italië straalt van de doeken af. Ze houdt duidelijk van warme tinten en vooral okers, de geelbruine kleuren van Afrika. 'De kleur van het zand in Afrika en de zwoele muziek en die zwoele klanken probeer ik dan te vertalen in kleuren'. Alle werken van Iris Slock tonen menselijke figuren, vaak kwetsbaar, ze kijken de toeschouwer nooit direct aan. 'Niet dat het zweverig is, mijn figuren blijven in hun eigen wereld, ietwat dromerig en beschroomd. Maar in mijn laatste werk wil ik juist niet dat de mens centraal staat, de attributen rond mijn figuren vertellen hun eigen rol'. Ze wijst naar een figuur waarvan het lichaam ook dienst doet als tafel en het tafereel met vissen waarbij een vis de kok is met duivelsoortjes, want ondanks het smaakvolle gerecht wordt er toch maar een dier aan mootjes gehakt. het wegdromen van haar figuren verklaart Iris met de opmerking: 'Ik hou van de vrijheid zoals die van een vogel of een vis. Soms zou ik mijn vleugels willen uitslaan en het burgerlijke bestaan even willen vergeten. Het gezinsleven met twee kinderen kan tijdrovend zijn en kinderen zie ik zeker niet als een ontspanning. Het is echt mijn werk. Schilderen is voor mij een spel. Een spelen met lijnen, kleuren en vormen. Het idee van de compositie ontstaat vaak al schilderende' Slock schildert met acrylverf. 'Ik kan niet tegen terpentine en deze techniek ligt me gewoon goed', is de eenvoudige verklaring. haar werken worden gekenmerkt door een grote spontaniteit, warmte en eerlijkheid. Een typische eigen stijl, die onmiddellijk aanslaat. Slock exposeert voor de derde keer in galerie Esprit in Clinge..........

Tableau Select februari 2000

Iris Slock, schilderijen. Galerie Esprit bestaat 15 jaar en viert dat jubileum met een kleurrijke tentoonstelling. Het onderwerp in de schilderijen van Iris Slock (Ossenisse, 1962) is vrijwel steeds de menselijke figuur - vaak de vrouw -, al dan niet omringd door dieren of voorwerpen, die mede bepalend zijn voor de bedoeling die zij met het schilderij heeft. Soms dragen de omringende dingen bij aan het symboliseren van bijvoorbeeld de vrijheid van de vrouw te symboliseren (vaak in de vorm van een vogel, een vlinder of een vis), terwijl zij in een ander werk daarmee de decadentie van onze tijd uitdrukt (zoals bij de vrouw in kreeftenkostuum, getiteld 'Langoustina' of in 'Hoedje van kreeft'). Haar titels dragen bij aan het vrolijke karakter van haar werk en tegelijkertijd aan de geheimzinnigheid van de achterliggende betekenis. Zo is er het werk 'Aangekleed gaat uit' met twee Picasso-achtige figuren met enorme handen en in Pierrot-ruiten gehulde armen, waarvan de 'aankleding' schetsmatig is weergegeven, waardoor randen wit overblijven. Zij zijn geplaatst tegen een kaderachtige vorm, die hen niet omsluit. Ook in 'Dollargirl' is er sprake van zo'n gekaderde achtergrond (een spiegel?) die de figuur prominent op de voorgrond plaatst. Iris Slock werkt wel degelijk met modellen; het model is vaak zeer bepalend voor de richting die het beeld uitgaat. De (vrouwen)figuren zijn (ook letterlijk: met forse dijen, benen en billen) stevig neergezet in heldere lijnen. Het zijn rake lijnen, vlot geschilderd. Ledematen kunnen abstract door elkaar lopen, zonder dat de beschouwer ook maar het gevoel heeft dat er iets niet klopt. De speelse manier waarop de figuren zijn verbeeld, maakt dat er een vanzelfsprekendheid optreedt: deze figuren kunnen - al hebben ze soms wel degelijk iets kwetsbaars - de wereld aan! Haar kleurgebruik is nu warm en helder, vrolijk, terwijl ze in het wat oudere werk veelal aardkleuren gebruikte. Dat heeft wellicht te maken met het feit dat zij, na drie jaar Italië te hebben gewoond, een wat Mediterraner aandoend palet heeft ontwikkeld. Daarbij verschijnen ook klassieke ornamenten als zuilen. Iris Slock werkt vooral in gemengde technieken (acrylverf op linnen, krijt, Oostindische inkt) en in acrylverf op linnen. Haar figuratief abstracte werk wordt gekenmerkt door een grote spontaniteit, warmte en eerlijkheid. Iris Slock is, evenals haar figuren, onbekommerd zichzelf.

Dagblad De Limburger, 2001 door Jacques Penris

Iris kiest voor kleur en humor.

De Venlose kunstenares Iris Slock lijkt op weg naar internationale erkenning. Haar doeken hangen op dit moment op een grote tentoonstelling in San Francisco, en de VVD-fractie in de Tweede Kamer kocht een werk voor de fractiekamer. Tot eind mei exposeert ze ook in Aijen.
Kunstkenners vergelijken het werk van Iris Slock uit Venlo met Picasso en Dubuffet. Zelf noemt ze haar werk figuratief abstract.
Hoewel ze net een een eerste echt abstract schilderij heeft gemaakt, is zij er niet kapot van dat heel moderne, waarin de gewone mens nauwelijks iets kan herkennen. Een schilderij moet mooi zijn als kijkplaatje en niet pas mooi worden na allerlei uitleg en schitterende verhalen. (*IRIS: Dat is niet zo, ik wil mijn eigen beeldtaal en herkenbaar zijn daarin. En wat is mooi? Iets kan goed of slecht zijn. Kwaliteit hebben of niet. Ik hou ook van abstracte schilderijen, alleen maak ik ze zelf niet)
De nu 39-jarige Venlose heeft een uitgesproken mening over kunst. Zelf is ze druk, levenslustig en lacherig van aard en dat wil ze graag in haar werk terugzien. Humor en kleur zijn de voornaamste kenmerken in haar doeken. Zelf zegt ze ervan:” Natuurlijk heb ik moeilijke dagen, maar mijn werk is niet mijn psychiater. Mijn emoties liggen uiteraard in mijn werk, maar ik zeg het liever op een humoristische manier.”Daarmee heeft Slock het zich niet makkelijk gemaakt. “Als ik had gedaan wat mijn docenten me opdroegen, was het een stuk eenvoudiger geweest. Maar ik ging tegen ze in, ging mijn eigen weg. Kleurgebruik was op de academie not done, ik wil juist met kleuren werken.” (*IRIS: Op de academie mag je doen wat je wilt. Je kan elke kleur gebruiken. Alleen de docenten die ik had hadden liever dat ik geen monden, ogen en neuzen schilderde). Iris Slock heeft ook altijd gekozen voor figuratief werk. “Abstracte schilderijen kunnen heel mooi zijn, maar veel kunstenaars maken er zich te snel van af. Ik wil best abstract werken, maar het moet wél kwaliteit hebben. Ik wil trots zijn op mijn werk.” Als voorbeeld noemt Iris een project waarbij kunstenaars ieder op eigen wijze een thema moesten uitbeelden. “Een van hen zette een leeg doek neer, waar bezoekers iets op konden schrijven of kliederen. Dat was zijn aandeel. Maar hoe kan iemand daar nu trots op zijn als zijnde zijn werk? Een hekel heeft Iris Slock aan het gefilosofeer over abstracte kunst. Karel Appel roept tenminste nog vrolijk “ik rotzooi maar wat aan”, maar “op school waren er docenten die haast lyrisch konden orakelen over een gekleurd blokje in een abstract werk. Sommigen hangen een heel verhaal op over het abstracte kunstwerk, maar het gaat niet om het verhaal, maar om wat de mensen zien. Het schilderij zelf moet spreken, moet uitbeelden. Het verhaal kan een toegevoegde waarde hebben, maar mag nooit interessanter worden dan het schilderij zelf betoogt de Venlose.
Iris Slock is geboren in het Zeeuwse Ossenisse en opgegroeid in Roosendaal. Zij studeerde in 1991 af, nadat ze eerst een lerarenopleiding in Delft had gevolgd en daarna vijf jaar kunstacademie in Rotterdam en Groningen. Iris Slock: “Ik ben opgevoed met de stelling dat ik mijn brood moet verdienen, dat ik zelfstandig door het leven moet. Daarom heb ik eerst de lerarenopleiding gedaan. Ze gebruikt voor haar schilderijen diverse technieken door elkaar. Alleen olieverf, daar werkt ze niet mee. Ze kan niet tegen de lucht van de verf en terpentijn.“Heel veel mensen noemen een schilderij pas kunst als het om een olieverfdoek gaat. Dat is ouderwets. Acryl is zeker zo goed en breekt en brokkelt (craquelleert, heet dat in vaktermen) na verloop van tijd niet.” Iris Slock heeft al enkele exposities in Nederland, Duitsland, Frankrijk en Italië achter de rug.

Op dit moment hangen enkele werken van haar in San Francisco. Het lijnenspel, zeker bij de vrouwenfiguren, doet denken aan Pablo Picasso. Iris: 'Picasso is zeker een van de grootste schilders ooit en de vergelijking met hem is vaker gemaakt. Toch schep ik mijn eigen vormentaal en lijnenspel. Ik teken Picasso niet na. Ik denk wel dat, als ik aan het schilderen ben Picasso over mijn schouder meekijkt'. (*IRIS: en die laatste zin klopt ook al niet, dat denk ik echt niet! ha, ha )
Galerie Pictura in Aijen.

De gazet, april 2002 door Maryska Hellinga

Werk van Iris Slock valt op door spontaniteit.

Vrolijke en verrassende expositie.

Bergen op Zoom -In de StuArt Galerie aan de Zuidzijde Haven 7 in Bergen op Zoom is tot en met 27 april werk te bewonderen van Iris Slock. De schilderijen, gemengde technieken en zeefdrukken van de oud-Bergse hebben een speels karakter en vallen vooral op door haar spontaniteit, eenvoud en verrassende kleuren. 

Iris wist altijd al dat ze de kunstwereld in zou stappen. 'Dat was de reden om mijn middelbare schoolperiode in Bergen op Zoom door te brengen' legt Iris uit. 'Want eind zeventiger jaren stond het Moller Lyceum als 'experimenteerschool' in de spotlights. De leerlingen kregen hier de mogelijkheid om tekenen en kunstgeschiedenis in het eindexamenpakket op te nemen.' Teken- en kunstgeschiedenis docent Fond Gielis stond toendertijd hoog aangeschreven bij zijn leerlingen. Hij was tevens auteur van de lesmethode 'kijken is een kunst'. Helaas is Fons Gielis al overleden, maar zijn lesmethode wordt binnen de opleidingen nog steeds gebruikt. Na de middelbare schoolperiode vervolgde de jonge kunstenares haar studiejaren (lerarenopleiding tekenen) aan de kunstacademies in Rotterdam en Groningen.' Eenmaal los van de vormende invloed van de academie ging ik echt goed aan het werk. Toen voelde ik me pas helemaal vrij'. aldus een enthousiaste Iris.

Kleuren en vormen.

Kleuren en vormen boeien de kunstenares enorm. Wandelend door de sfeervolle expositieruimte geeft Iris uitleg over haar kleurenpalet. Rood om in actie te komen, blauw om hectische perioden af te sluiten. 'Het allermooiste vind ik de aardetinten. Die geven die mooie Afrikaanse sfeer, een soort oersfeer !' Met al haar kleuren, technieken en abstracte vormgeving kiest Iris bijna altijd voor de mens. 'Een enkele keer alleen, maar meestal met z'n tweeën. Anders zijn zij zo alleen', vertelt Iris lachend. Iris staat bekend om haar 'sleutel', of te wel deformeertalent bekent. Mensen bekijken, ontleden en weer in elkaar zetten op het doek zonder de toeschouwer te storen, lijkt haar handelsmerk. Het geeft haar werk daarom iets eigenwijs en speels. 'Maar ik ben niet de enige hoor, die op deze manier speelt met de realiteit,' zegt zij bescheiden. Bescheiden of niet, de lijst met exposities en groepstentoonstellingen is lang. Het World Trade Center in Rotterdam, de Martinihal, het Holland Casino, het CBK in Groningen, en talloze galerieën in andere provinciën hebben van haar werk mogen genieten. 'Zelfs de Tweede Kamer in Den Haag is in het bezit van een 'echte' Iris Slock. 'Menig schilderij of zeefdruk is verder ook buiten de grenzen geëxposeerd: Duitsland, Frankrijk, Italië, Amerika,...en nu is Bergen op Zoom aan de beurt.

Verrassend.

De expositie van Iris Slock wordt stijlvol aangevuld en afgewisseld met de keramische figuren van Stan Linssen. De hulpeloosheid en aarzelende humor die deze mensjes dwars door het glazuur uitstralen, past perfect bij het werk van Iris. De sfeer en de kleuren van dit gelegenheidsduo, vormt deze expositie tot een verrassende, vrolijke, voorjaarsexpositie Ook na deze expositie........... Galerie StuArt, Bergen Op Zoom

Ons eiland nieuws, 12 juni 2003

Werk van ruim honderd kunstenaars in kerken, kastelen, woningen en tuinen. Westhoek in teken van kunst De kunstschouw die zaterdag opent wordt opgebouwd. In galerie Haamstede, Kunst, geen kunst in Haamstede wordt onder meer werk van Iris Slock opgehangen. .............. ..............

PCZ, 2003 door Anita Tournois

Slock en Van Hemert omarmen het leven.

Naast de liefde voor het vak tonen de twee ook de kunst het leven zelf te omarmen

.Slock exposeert schilderijen in acryl op linnen, zeefdrukken en gemengde technieken, Van Hemert schilderijen en bronzen. Lazy Sunday Afternoon, een brons van Van Hemert en Thuis, een doek van Slock zijn duidelijke voorbeelden dat van het leven wordt genoten. Levenslustig, humoristisch en relativerend zijn termen die van toepassing zijn op de figuren die door Slock en van Hemert in hun werken tot leven worden gebracht. Net als liefde voor de mens, hebben beiden een sterke affiniteit met dieren. Slock heeft een voorkeur voor vogels en vissen, van Hemert is dol op paarden en stieren. Alle twee beschikken ze over een sterke eigen beeld-en vormtaal. Een taal, die speels, uitbundig en vrolijk is, tot de verbeelding spreekt en de galerie een feestelijk aanzicht geeft. (dan wordt over van Hemert verteld)...........

Vrolijk

Slock is geboren in Vogelwaarde, maar woont nu in Venlo. Zij volgde de kunstacademies van Rotterdam en Groningen. Haar werk wordt gekenmerkt door een uitzonderlijk vrolijk aandoende beeldtaal met de mens als hoofdonderwerp. Ogen, monden en neuzen worden regelmatig uit hun verband gerukt en versterkt weergegeven op andere lichaamsdelen, die op hun beurt uitmonden in vissenstaarten, hanenkammen, vleugels of geitenpootjes. Belangrijk voor Slock is de vrijheid van handeling. 'Voor mij is een werk goed als het evenwichtig is en ik meer heb bereikt dan wat mij voor ogen stond toen ik begon, zodat het ook voor mijzelf verrassend is'. Tentoonstelling Galerie Esprit, Clinge.

Limburgs Dagblad, januari 2004 door Frank Clevers

Schaakkunst.

Schaken is bij kunstenaars een geliefd onderwerp. Het schaakspel is in de kunst al zeer vele malen op allerlei uiteenlopende manieren uitgebeeld en dat gedurende een reeks van eeuwen. Ook Iris Slock uit Venlo heeft op kunstzinnige wijze haar visie op het schaken gegeven. Zij kwam hiertoe doordat iemand die graag schaakt en schaaklessen geeft, haar de opdracht gaf een werk te maken met schaken als onderwerp. Iris nam de opdracht graag aan.

Haar interesse werd gewekt door het schaakbord met zijn strakke geometrische vormen. 'Ik werd tevens geboeid door het spel van die lichte en donkere vierkante vlakken met de plastische vormen van de mens', zo licht Iris toe. 'Het schaakspel kreeg daardoor een totaal andere dimensie; het werd iets heel anders dan het echte schaakspel: er ontstond een onwerkelijke wereld, soms een surrealistische wereld.........(de rest van deze tekst is hetzelfde als in schaakmagazine, die ik wel helemaal heb uitgetypt, zie hierboven)

Frank Clevers

Schaakmagazine 2004

Vierkante vlakken en plastische vormen van de mens.

Kunstenares Iris Slock uit Venlo heeft een aantal kunstwerken gemaakt waarbij zij op kunstzinnige wijze haar visie op het schaken geeft. Haar interesse werd gewekt door het schaakbord met zijn strakke geometrische vormen. 'Ik werd tevens geboeid door het spel van die lichte en donkere vierkante vlakken in combinatie met de plastische vormen van de mens', zo licht Iris toe. 'Het schaakspel kreeg daardoor een totaal andere dimensie; het werd iets heel anders dan het echte schaakspel: er ontstond een onwerkelijke wereld, soms een surrealistische wereld. Het boeide me steeds meer. Ik zocht, vond en creëerde steeds nieuwe oplossingen in mijn schaakwereld'. Zij maakte vier schaakwerken. De formaten zijn 60 bij 80 centimeter. De techniek is gemengd, wat betekent dat er verschillende materialen zijn gebruikt om de werken te maken, onder meer houtskool, Oostindische inkt en acrylverf.

Iris licht de werken toe. Over het werk met de titel Op mijn schaakmat zegt zij: 'Hier worden de knieën blauwe bergen, tevens de overgang naar de wolken in de lucht. De schaakstukken vliegen in de lucht als in een droom van de figuur. De persoon kan denken aan schaken, of een volgende zet overwegen. De figuur zit op het schaakbord alsof het een speelkleed is geworden, zoals een speelkleed ook wordt gebruikt om een baby op te leggen. Daardoor wordt het geheel fantasierijk: surrealistisch.' Over Schaakmat zegt zij: 'Het schaakbord loopt dwars door de figuur heen. Het schaakbord is hier als het spel 'twister' weergegeven. Het schaakspel wordt hier voor mij een nieuw spel. Het vinden van deze oplossing binnen het thema schaken maakte het voor mij spannend en interessant'. Haar toelichting bij het werk De schaakkampioen: 'De trots van de winnaar is aan zijn totale expressie waar te nemen en de kampioen is één geworden met zijn spel: hij gaat totaal in zijn schaakspel op. Speler en spel zijn één geworden'. En tenslotte de kunstenares over haar werk met de titel De denker. ' In dit werk heb ik me de beperking opgelegd om enkel en alleen het denken van de mens uit te drukken en het schaakspel hieraan ondergeschikt te maken'.

Door Frank Clevers